Vluchten kan niet meer
hoog in de ijle
ijskoude lucht
is het dat ik vlucht
weg van de wereld,
ver onder mij
heel alleen, maar toch vrij
mijn ketens
heb ik eindelijk verbroken
levensdrang is ontloken
alleen jammer,
maar vluchten kan ik niet
ik draag het mee, mijn verdriet
ijskoude lucht
is het dat ik vlucht
weg van de wereld,
ver onder mij
heel alleen, maar toch vrij
mijn ketens
heb ik eindelijk verbroken
levensdrang is ontloken
alleen jammer,
maar vluchten kan ik niet
ik draag het mee, mijn verdriet
Reacties op dit gedicht
| isolina: | Dinsdag, januari 27, 2009 20:17 |
| vluchten kan niet , je neemt alles mee . maar je moet het een plaats geven je verdriet . knuff maria (isolina) | |
| red one: | Dinsdag, januari 27, 2009 18:42 |
| Ja zo is het leven, en misschien word het verdriet minder na verloop van tijd. want waar je ook heen vlucht je neemt altijd jezelf mee. Liefs red |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jdedenker | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||