Iemand vroeg me of ik de beste toekomst ben voor jou…
Ik weet het niet, ik weet alleen dat ik van je hou…en je ontzettend hard vertrouw, jij bent dan ook een prachtvrouw!
Ik heb lang over deze vraag moeten nadenken…en bepaalde reacties bij jou proberen uit te vissen zodat ik me zeker niet zou vergissen.
Na maanden ben ik pas tot een beslissing kunnen komen :ik moet stoppen met dromen…. Ik wilde je de kans geven op een beter leven, want op die bepaalde moment sloeg alles voor je tegen.
Het nieuwe jaar ging je al in met veel pijn, en ondanks mijn weinige tijd, wilde ik er zoveel voor je zijn… vervolgens vlogen de maanden voorbij, al stond ik niet altijd zoals beloofd aan je zij….
We zijn er doorheen gekomen , door te vechten voor elkaar… maar toen kwam er een andere man ik jou leven, ik geef toe ik kon er totaal niet tegen… hij was dan nog iemand die nooit tegen mij kon opwegen….
Tijdje daarna kwam er eindelijk terug licht in mijn leven, het liep namelijk tussen jullie mis en dat was door mij als ik me niet vergis… spijtig genoeg moest ik vlak daarna op vakantie gaan en moest jou laten staan….
Met heel veel pijn in mijn hart heb ik mijn vakantie moeten doorstaan om achteraf te weten te komen dat je terug naar hem was gegaan… toen werd voor mij de zon : de maan , duisternis sloot me in want daar stond ik …terug bij het begin … ik had zoiets van ze heeft mij niet nodig, zij redt het wel alleen, ik ben overbodig … dat ziet iedereen… op die moment voelde ik me zo alleen….
De weken daarna liet ik me een tijdje niet meer zien, weet je hoe dat komt? Ik was aan het afzien!
Je vroeg toen of we terug vrienden konden zijn, en ik verbeet men pijn. We groeiden terug naar elkaar toe, werden elkaar nooit moe, en elk ding dat we samen deden was goe….
Uiteindelijk liep je relatie dan toch op de klippen, en iedereen was er als de kippen… bij , je koos voor anderen ipv voor …mij.
Ik weet niet of je dat gevoel wel kan begrijpen, en wat je er mee wilde bereiken…. Dus hier komt men beslissing niemand is perfect en zeker IK niet, maar ik besef dat ik je zal moeten laten gaan…. Je ziet anderen toch boven mij staan… ik ben dus niet de beste toekomst voor jou. En net omdat ik zoveel van je hou.
Moet ik dit doen, jij bent mijn kleine kapoen!
Wat ik allemaal daadwerkelijk met dit alles eigelijk bedoel? Het zijn geen woorden of een gedicht, maar het is slechts mijn gevoel. Ik ben dus gefaald in mijn doel…. Ik hoop dat we eens deftig kunnen praten, en als je het vraagt zal ik je effectief verlaten…. Mijn hart zit toch al vol met gaten…