ik draai de knoppen om, maar
de stoppen zijn gesprongen-
net als ik zonder licht
van elf hoog naarbenedenik veeg je wangen zacht
over natheid van de regen
en je weet niet hoe de lift
blijft hangen halverwege
net als ik aan het touw
niet helemaalvalmijn nek alleen wil breken
door je handen om mijn keel
ik schreeuw mijn sorry’shemel
in leegte naar de -
het spijt me van de tijd, die
ik te lang ben hier gebleven
een blik naar wie ik achterlaat
maar jij kunt mij niet missen
ik ben allang
| bring-me-on: | Donderdag, februari 05, 2009 09:37 |
| Super : ) Ontzettend mooi einde, leuk gedaan. Ook bij de woorden val, hemel en beneden, gaaf. En de inhoud is prachtig. Kus |
|
| Oorlam: | Donderdag, januari 29, 2009 14:32 |
| ook 8 punten:) | |
| tweety-ysje: | Donderdag, januari 29, 2009 13:11 |
| Mooi liefs en Succes hé | |
| isolina: | Donderdag, januari 29, 2009 11:16 |
| bellisima !!!!!!!!!!!!! knuff maria (Isolina) | |
| red one: | Donderdag, januari 29, 2009 10:56 |
| nice work Quando :) Liefs red |
|
| vivika: | Donderdag, januari 29, 2009 10:54 |
| super! je fan..:) |
|
| losse flodder: | Donderdag, januari 29, 2009 06:27 |
| Heel leuk gevonden! Succes. |
|
| wijnand.: | Donderdag, januari 29, 2009 06:03 |
| het einde fraai beschreven | |
| Marc Geerinck: | Donderdag, januari 29, 2009 04:57 |
| mooi gedicht, het zal moeilijk zijn dit te evenaren, liefs, Marc |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||