Ik stapte uit mijn droom
vannacht stapte ik uit mijn droom
en bracht je rode rozen
die ik plukte uit het hofje wat ligt
in het centrum van mijn hart
versiert met vergeet mij niet
versierde ze met witte linten
waarop ik schreef
ik ben je verjaardag
niet vergeten ik hou van je
ook al ben je dood
gisteren vierde ik in stilte
met lach en traan
je verjaardag
ook al ben je er lijfelijk niet
je geest dwaalt voort
lieve mam geweldige vrouw
al dertig jaar afwezig
maar nog steeds aanwezig
iedere dag nog in mijn gedachten
mijn voorbeeld mijn kracht
ik hou van je
christa
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 29, 2009 11:24 |
| In stille ontroering dit mooie gedicht gelezen Christa. Veel liefs van mij Anneke |
|
| isolina: | Donderdag, januari 29, 2009 11:20 |
| wat prachtig dit , de liefde blijft he!!!!! voor altijd in je hart !!! . liefa maria (Isolia) | |
| karinvangelder: | Donderdag, januari 29, 2009 10:39 |
| rillingen van ontroering. zoveel liefde wat hier spreekt Christa. ik begrijp dat de tijd even stil stond gisteren voor jullie. een woord van waardering voor dit intense schrijven . liefs , Karin | |
| lexx: | Donderdag, januari 29, 2009 10:28 |
| goh, ze is jong gestorven, denk ik dan. maar de wederzijdse liefde nog net zo sterk. zo niet sterker. het is iets onvoorwaardelijks he. :) heel mooi. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||