(GS) Land zonder tijd.
Een jakhals met
lavendelogen
fluisterde bij het
vallen van de avond
dat dit moment zou
komen
het dorre gras
buigt uit respect
doch verbaast
welhaast
en klampt zich vast
aan de rulle rode
grond
de droge wind zucht
en rolt
schor over zij die
slapen
wrijft langs
bomen
en vergewist zich van
de vreemdelingen
die haar vannacht
bewonen
een jakhals met
lavendelogen
schreeuwde bij de
ondergaande zon
dat dit moment zou
komen
gejaagd en woest
stort hij zich
voorbij dit einde
dat geen einde is
over de okeren
kliffen die op de velden kijken
naar waar men zich een weg mag dromen
Reacties op dit gedicht
| isolina: | Vrijdag, januari 30, 2009 15:08 |
| heel mooi !!!! liefs maria (isolina) | |
| kerima ellouise: | Vrijdag, januari 30, 2009 12:15 |
| mooi beeldgeschilderd met woorden! liefs kerima ellouise |
|
| tweety-ysje: | Vrijdag, januari 30, 2009 09:31 |
| prachtig mooi knap | |
| losse flodder: | Vrijdag, januari 30, 2009 07:24 |
| Mooi en ik zie dubbel :) Succes. |
|
| ela: | Vrijdag, januari 30, 2009 00:24 |
| Gedicht met een mooie aanbreng. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||