kaia paard met kanker
ik kwam in de stal en zag je daar
die bobbel op je hoofd vond ik raar
ik vroeg aan de baas wat dat was
dat is kanker wat nooit meer genas
de baas vroeg of ik je wou verzorgen
ik zie tuurlijk ik begin morgen
die kanker bobbel groeide steeds meer
ik dacht dat doet toch vreselijk zeer?
in een gesloten stal staan vond je gruwlijk
je sprong over de deur ook al was het moeilijk
op een dag was je stalletje leeg
je was nr een plek waar je een prachtig leven kreeg
die bobbel op je hoofd vond ik raar
ik vroeg aan de baas wat dat was
dat is kanker wat nooit meer genas
de baas vroeg of ik je wou verzorgen
ik zie tuurlijk ik begin morgen
die kanker bobbel groeide steeds meer
ik dacht dat doet toch vreselijk zeer?
in een gesloten stal staan vond je gruwlijk
je sprong over de deur ook al was het moeilijk
op een dag was je stalletje leeg
je was nr een plek waar je een prachtig leven kreeg
Reacties op dit gedicht
| -lOelOe-: | Maandag, mei 17, 2010 22:14 |
| Aah wat triest, En dieren kunnen zoveel liefde geven dat een mens soms niet kan. Prachtig gedicht, en wat een arm paard. sterkte. xx | |
| Flowergirl18: | Zondag, februari 01, 2009 16:25 |
| Vol emotie geschreven. De tranen staan in mijn ogen. Sterkte.. Groet Flowergirl | |
| tweety-ysje: | Zondag, februari 01, 2009 12:11 |
| dikke knuffel lieverd | |
Over dit gedicht
| Auteur: didilive | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||