Voor alle klassen hier op aarde
Zijn die plaatsen van zelfde waarde
Daar waar je eet, neukt of waar je schijt
Rijk of arm het maakt geen onderscheidt
We voelen er ons graag geborgen
Op ons gemak vredig zonder zorgen
De domste mens op aarde weet dat
Hoe komt het dan dat jij het vergat
Mij onuitgenodigd aanstaarde
Waarna je in boosheid ontaarde
Toen ik in mijn verstoorde maaltijd
Zei je ontneemt mij mijn appetijt
Het woordje pardon bleef verborgen
Met hasta la vista tot morgen
Vertrok jij weer naar jouw bakkermat
Terwijl ik diep geraakt verder at