Lieve Mariska,

Woorden schieten mij tekort.
Er is zoveel wat ik je zou willen vertellen, en waar ik met je om zou willen lachen. Maar ik weet dat het niet meer kan.

Maris, jij was de leukste en spontaanste meid die ik heb gekend.
Met zo ’n studiemaatje als jou voelde ik me soms een beetje verwend.

Jouw doorzettingsvermogen in het leren was enorm.
En wat wilde je graag dat diploma voor dat verpleegsters uniform.

Ik zal je lach, je liefdevolle woorden en jouw leuke gekke kanten nooit vergeten.
Niet zo lang geleden hebben we voor de klinische les nog bij mij thuis gezeten.

Een veel gehoorde vraag was: “ Janneke heb je pen of papier voor mij” ?
Dat was al zo een gewoonte geworden voor mij.

En wist je nog het bezoek aan het Antonie van Leeuwenhoek.
Kwamen we daar net op tijd, waren we toch een tijd naar de voordeur opzoek.

Dagen dat ik in de klas zit zullen nooit meer het zelfde zijn zonder jou !
Zo een studie maatje als jou vergeet ik niet gauw !

Er zal altijd een leegte zijn op de stoel naast mij in de klas.
Lieve maris ik wilde je even vertellen wat voor een goede vriendin je was !

Ik zal je missen .. maar je nooit vergeten !

Wel uit het oog maar niet uit mijn hart !!

Kus Janneke !!