Heel even
Heel even weer die angst,
die ik nog maar zo kort kwijt was
of slechts leek te zijn.
Heel even weer die wanhoop,
het verdriet in al zijn hevigheid.
Ik voelde me weer net zo klein.
Heel even weer die gedachtes,
de vraag naar het nut van mijn leven
en weer die pijnlijke conclusie.
Heel even weer de oude situatie.
Mijn wang gloeide, maar ik hield me in.
Mijn tranen zag hij nie.
Heel even weer verloren
in een zee van verwarring
en het doet zo'n pijn.
Heel even weer gebroken,
maar nu wil ik geen terugval meer.
Ik moet gewoon de sterkste zijn.
die ik nog maar zo kort kwijt was
of slechts leek te zijn.
Heel even weer die wanhoop,
het verdriet in al zijn hevigheid.
Ik voelde me weer net zo klein.
Heel even weer die gedachtes,
de vraag naar het nut van mijn leven
en weer die pijnlijke conclusie.
Heel even weer de oude situatie.
Mijn wang gloeide, maar ik hield me in.
Mijn tranen zag hij nie.
Heel even weer verloren
in een zee van verwarring
en het doet zo'n pijn.
Heel even weer gebroken,
maar nu wil ik geen terugval meer.
Ik moet gewoon de sterkste zijn.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Jewel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2002 | ||
| Thema's: | ||