Opgesloten
Een huis met lange gangen
En aan die gangen heel veel deuren
Met daarachter heel veel kamers
Zonder ramen, zonder kleuren
De muren zwart en wit
De plafonds zo hoog
Dat ze lijken te verdwijnen
De weerspiegeling loog
Er is geen keuze
Het is zwart of wit
Er is geen middenweg
Er is niets dat er tussen zit
Wanneer je ervoor kiest
Een deur te sluiten
Dan is het voor altijd
Dan blijf ik buiten
Ik luister naar signalen
Heb geen woorden nodig
Ik luister naar lichaamstaal
Tekst is overbodig
Ik ben eruit gezet
Maar ik ben ook ergens binnen
Opgesloten in een zwarte kamer
Ik weet niet waar ik moet beginnen
En aan die gangen heel veel deuren
Met daarachter heel veel kamers
Zonder ramen, zonder kleuren
De muren zwart en wit
De plafonds zo hoog
Dat ze lijken te verdwijnen
De weerspiegeling loog
Er is geen keuze
Het is zwart of wit
Er is geen middenweg
Er is niets dat er tussen zit
Wanneer je ervoor kiest
Een deur te sluiten
Dan is het voor altijd
Dan blijf ik buiten
Ik luister naar signalen
Heb geen woorden nodig
Ik luister naar lichaamstaal
Tekst is overbodig
Ik ben eruit gezet
Maar ik ben ook ergens binnen
Opgesloten in een zwarte kamer
Ik weet niet waar ik moet beginnen
Reacties op dit gedicht
| Susanne X: | Vrijdag, april 05, 2002 21:39 |
| Als je ergens uitgezet bent, moet je de moed niet opgeven. Of je probeert nog een keer binnen te komen of je pakt de draad, van voordat je binnen was, weer op. Sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jewel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2002 | ||
| Thema's: | ||