Dag en nacht
Uit niets jou maken
je nauwelijks aanraken
weten dat jij daar bent
gehuld in warmte en geuren
Hoe naakt je bent
gedachten vervult
zo weinig van jou
ik volledig ken
De tijd zichzelf opkauwt
niet durft door te bijten
Jij mij met jou verbindt
zoals een zilveren lint
zich krult en in mij begint
in jou ontstaat en zich verzint
Elke seconde en fractie daarvan
niet zonder ons verlangt en kan
je nauwelijks aanraken
weten dat jij daar bent
gehuld in warmte en geuren
Hoe naakt je bent
gedachten vervult
zo weinig van jou
ik volledig ken
De tijd zichzelf opkauwt
niet durft door te bijten
Jij mij met jou verbindt
zoals een zilveren lint
zich krult en in mij begint
in jou ontstaat en zich verzint
Elke seconde en fractie daarvan
niet zonder ons verlangt en kan
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Vrijdag, februari 06, 2009 03:25 |
| heel mooi | |
| Hidden One: | Donderdag, februari 05, 2009 20:24 |
| Mooi! Vele malen herlezen, elke zin herkauwend. Groetjes, Hidden |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||