Uitdoven
het doet pijn
je hier te zien zitten
wezenloos starend
gosh, wat doet het pijn
jij, immer opgewekt
monter en blij
levensvreugde
nooit iemand afgebekt
en nu, doet het pijn
onherkenbaar
langzaam uitdovend
wachtend op jouw trein
je hier te zien zitten
wezenloos starend
gosh, wat doet het pijn
jij, immer opgewekt
monter en blij
levensvreugde
nooit iemand afgebekt
en nu, doet het pijn
onherkenbaar
langzaam uitdovend
wachtend op jouw trein
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Vrijdag, februari 06, 2009 03:24 |
| droevig dit | |
| lommert: | Donderdag, februari 05, 2009 19:57 |
| leest eenzaam en droef...goede tegenstellingen;) stevige groet van mij willem |
|
| verhavert: | Donderdag, februari 05, 2009 19:24 |
| een mooi emotioneel dicht Ronny liefs |
|
| Lily May Parker: | Donderdag, februari 05, 2009 15:53 |
| Graag gelezen deze Ronny kus Lily May |
|
| PoeMustDie: | Donderdag, februari 05, 2009 15:27 |
| Ik ben ook uitgedoofd. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||