Ik kan niets
Weer een slechte dag,
ze doen meer zeer dan dat de goede stralen,
laat me nu even alleen,
en ga weg met je psychiesche verhalen,
Ik kan,
Ik kan niets,
niet eens mezelf zijn,
ik kan geen liefde geven, sorry,
daarvoor is mijn hartje te klein,
Dus laat me,
naar de zonsondergang kijken,
Hopend dat er morgen een nieuwe dag zal zijn,
laat me genieten dan de laatste stralen,
Laat me even in mijn pijn,
naar het einde van dit doolhof dwalen.
Reacties op dit gedicht
| petrarcus (robert17): | Zondag, april 07, 2002 17:25 |
| Afgezien van enkele spellingsfouten vind ik het een heel mooi gedicht Liefs Robert |
|
| Happy: | Vrijdag, april 05, 2002 22:09 |
| Morgen, een nieuwe en hopelijk betere dag, Knuffie, Happy x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2002 | ||
| Thema's: | ||