Nagels van de dood
En dan volg je de diepe groeven van de tijd,
de tekeningen van de dagen,
het gehavende, het mooie.
Streel je de koude huid van de wereld,
de knokkels van gevoel,
verdriet en blijdschap.
Kus je de ruwe palmen van het eeuwige,
de littekens van herinneringen,
van goed en kwaad.
Zie je de nagels,
de nagels van de dood,
en weet je, nog even niet
ben nog lang niet groot.
de tekeningen van de dagen,
het gehavende, het mooie.
Streel je de koude huid van de wereld,
de knokkels van gevoel,
verdriet en blijdschap.
Kus je de ruwe palmen van het eeuwige,
de littekens van herinneringen,
van goed en kwaad.
Zie je de nagels,
de nagels van de dood,
en weet je, nog even niet
ben nog lang niet groot.
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Zaterdag, februari 07, 2009 18:23 |
| Prachtig geschreven. Goed gekozen titel, want bij het doodgaan verkleuren de nagels, het bloed stroomt niet meer en alles wordt kil en blauw. Het leven vloeit eruit maar de ziel zal altijd vol warmte blijven. Liefs, Elenore xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Otsuku | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||