Lichtmoedig
De zon op de stenen
kaatste net dát licht
zo zuiver, zo sereen
ik aanschouw en weet
alles vergaat, ja, zelfs wij
afscheid stelt zichzelf voor
'k stap terug, zucht in stilte
en blik breekbaar achteruit
vingers volgen levenslijnen
schrijven namen in het stof
dat harten elkaar ontroeren
steen en zon verleiden me en
mijn vermogen te mogen zien
reikt plotseling zoveel verder
dan het vergezicht van toen
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Zondag, februari 08, 2009 19:48 |
| Niet alleen kinderen zien wat er toe doet! ;) Liefs, Ludy |
|
| Dwaallicht: | Zaterdag, februari 07, 2009 20:44 |
| Wat een parel... emotievol, beklijvend geschreven! Liefs Dina |
|
| CBR: | Zaterdag, februari 07, 2009 07:31 |
| Ik denk erover...mooi Cora! liefs cbr |
|
| switi lobi: | Vrijdag, februari 06, 2009 23:47 |
| Je rijkdom van binnenin meis.. Liefs |
|
| Haico ten Brinke: | Vrijdag, februari 06, 2009 23:46 |
| Waanzinnig mooi gedicht. Cora is een topdichter! Groet, haico |
|
| Roo$je: | Vrijdag, februari 06, 2009 23:45 |
| Indenkend mooi! With Love, Kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cora (ZIJ) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||