Altijd heeft zij de mensen en lach geschonken
Maar nu is zij het zat
Haar lach is verdwenen
En in haar ogen
Zie je niks meer dan zwart
Haar blik is gevoelloos
En de sprankeling
In haar ogen is weg
Niemand zal weten waarom
Omdat zij haar gevoelens verbergt
Niemand zal zien hoe zij zich werkelijk voelt
En niemand vraagt zich dat ook af
Zij was het onopvallende meisje
En nu is zij allen nog maar gekleed in zwart
Haar fleurige jurkjes zijn verdwenen
En haar nageltjes zijn niet meer roze gelakt
Haar ogen zijn donker opgemaakt
En zij doet zichzelf pijn
En alles komt door de mensen om haar heen
Zij wou niet gezien woorden als een gewoon meisje
Zij voelde zich niet speciaal
Nu is ze onzeker en woord ze gepest
Door de stijl die niet eens bij haar past
Nu trekt zij de aandacht
Maar niet op de juiste manier
Zo hoort zij niet te zijn
Zo hoeft ze niet te zijn
Luister naar de verstandige woorden
En wees blij met wie je bent
Want ieder mens is speciaal op zijn manier
En zijn moment