doelloos struin ik over het strand
om achter jou voet afdrukken te gaan
die schaduwen zijn geworden
nog steeds voel ik me gevangen
door de liefde die je mij op een dag geweigerd heb
tel de seconden die voorbij gaan
om je eindelijk weer eens te kunnen zien
het enige wat ik kan doen is dagdromen
zo dicht bij je mond
zonder die te kunnen kussen
zo dicht bij je huid
zonder die te kunnen betasten
is dit mijn straf om zo van je te houden