Ik heb zo'n zin om me te laten gaan
te verliezen in dat wat ik van binnen voel
In een keer alles naar buiten, met volle vaart eruit
En het liefste nog met heel erg veel geluid
De knoop zal er losser van gaan zitten
En de weg wordt wellicht minder versperd
De muur tegen m'n rug zal flexibeler zijn
Het maakt me groter in plaats van opgerold klein
Geef me emmers vol tranen in de schreeuw
Geef me iets om tegen aan te schoppen en slaan
Mijn woorden zijn op, vervlogen in emotie
En een waas van woede is alles wat ik zie
Waar ben ik?
Laat me...
Verwarrend he?