In hun rust
ik hoef niet te graven
naar wortels
want zelfs
als de bomen slapen
en bloemen
onzichtbaar zijn
laten de zaden
gezaaid door dierbaren
die het aardse ruilden
met eeuwigheid
weten dat
ze in mijn hart
altijd aanwezig zijn
tastbaar afwezig
ja…
ontastbaar aanwezig
onvoorwaardelijk ja…
en ondanks het gemis
zoek ik rust
in hun vrede
christa
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, februari 10, 2009 17:00 |
| Ze willen dat wij iets maken van dit aardse leven, en die rust is er, je moet er enkel wel de tijd voor nemen, rouwen is een proces ;) | |
| arie: | Dinsdag, februari 10, 2009 15:39 |
| Zoek niet, ik zal immer zijn; diep in jou; en altijd samen Mooi Christa liefs, arie |
|
| Bieke: | Dinsdag, februari 10, 2009 11:36 |
| wijze woorden en het net zo aanvoelen mooi neergezet Liefs en knuf Bieke, |
|
| karinvangelder: | Dinsdag, februari 10, 2009 09:55 |
| recht uit je hart geschreven hè Christa ! ik weet dat het gemis altijd blijft . liefs van mij xxx Karin |
|
| Innerchild: | Dinsdag, februari 10, 2009 08:39 |
| Missen doet soms een beetje pijn, hé ? Knufje, Inner |
|
| xavion: | Dinsdag, februari 10, 2009 06:38 |
| :) | |
| Peter van Tiel: | Dinsdag, februari 10, 2009 00:58 |
| Stil en met bewondering gelezen. Slaap lekker. Liefs, Peter. |
|
| ela: | Dinsdag, februari 10, 2009 00:54 |
| Wortels laten je leven in de geest van wat je leerde.ela | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||