De tranen van een vrouw,zijn de voeding van de aarde.
De tranen van een vrouw, voor het kind dat zij baarde.
Maar kinderen komen en zij gaan.
En jij, jij komt alleen te staan.
Gooi open nu die mooie ziel, laat heel de wereld hem bekijken.
Kom draai eens aan dat grote wiel, ook voor jou zal dan gaan blijken.
Dat na het vloeien van een traan,
Het leven steeds maar door moet gaan.
Maar het leven dat ben jij, dus kom op nou, maak je vrij.
En laat jij je onderdrukken, moet je steeds weer verder bukken.
Maar laat dat niet gebeuren,
Neem het lot in eigen hand.
Laat jou bloemen weer eens geuren,
Toon ze aan het ganse land.
Wapen je tegen nare dingen,weer ze van je af.
Jij kan je eigen lot bedwingen, zoals de koren van het kaf.
Net als het graan, zo zal jij groeien,
Je geest, je lichaam zal weer bloeien.
Maak je een met de natuur, met aarde, water, lucht en vuur.
Dan zal je het wel merken,die rust is medicijn.
Daar moet je mee gaan werkrn, om eindelijk jezelf te zijn.
Niemand kan jou nu nog zeggen,wat je doen en laten zal.
Alleen jij kan nu bepalen, wat het uiteindelijk worden zal.
Dus toon je wil en vecht er voor,eenieder mag het horen.
Je laat het zien, je gaat maar door.
Kruipt ver genoeg naar voren.
Put moed en kracht uit eigen ziel, en laat het maar weer draaien.
Draaien met dat grote wiel, het zal je geest verfraaien.
Want niemand heeft zo`n ziel als jij,
Wordt wakker schat, dan ben je vrij.
"ST"