Bijziend.
Bijziend.
Hij ziet.
Zij kijkt.
Hij komt.
Zij wacht.
Hij vraagt.
Zij lacht.
Hij ziet haar staan.
Zij kijkt ontdaan.
Hij komt naar haar.
Zij wacht op hem.
Hij vraagt haar wat.
Zij lacht ad rem.
Hij ziet haar staan, het hoofd gebukt.
Zij kijkt ontdaan ietwat bedrukt.
Hij komt naar haar toe op een draf.
Zij wacht op hem, hij's niet veraf.
Hij vraagt haar wat zij eigenlijk wil.
Zij lacht ad rem, wijst naar benee en zegt:
mijn bril!
Frans Vanhove.
Hij ziet.
Zij kijkt.
Hij komt.
Zij wacht.
Hij vraagt.
Zij lacht.
Hij ziet haar staan.
Zij kijkt ontdaan.
Hij komt naar haar.
Zij wacht op hem.
Hij vraagt haar wat.
Zij lacht ad rem.
Hij ziet haar staan, het hoofd gebukt.
Zij kijkt ontdaan ietwat bedrukt.
Hij komt naar haar toe op een draf.
Zij wacht op hem, hij's niet veraf.
Hij vraagt haar wat zij eigenlijk wil.
Zij lacht ad rem, wijst naar benee en zegt:
mijn bril!
Frans Vanhove.
Reacties op dit gedicht
| Cornelia.dvw: | Woensdag, februari 18, 2009 20:12 |
| Gelukkig kan ik nog zonder een brilletje je woorden van humor te lezen. Mooi geschreven.Liefs, Cornelia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Vanhove | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||