Een rots
er was blijdschap naar schrik
en stroomschok gaf leven hoop
snijdende kou angstige blikken
konden de warmte niet vangen
dubbel gevoel van trots en jammer
langzaam verdwijnt er een tee
en verschijnt het tweede beeld
een gigantisch grote rots
ja ik ben trots
ondanks dat jammer
je deed wat je moest doen
tijd om te denken was er niet
jij deed jongen zomaar
iets heel bijzonders
je werd een rots
voor een wild vreemde
christa
Reacties op dit gedicht
| pantarhei: | Donderdag, februari 12, 2009 15:13 |
| Idd een rots om trots op te zijn. knuf, pantarhei |
|
| hiljaa: | Donderdag, februari 12, 2009 12:12 |
| zeer sterk schrijven knufliefs--hiljaa-- |
|
| xavion: | Donderdag, februari 12, 2009 09:39 |
| Staat als een rots in de branding... :) mooie hoor! Lieve liefs, XaV. |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, februari 12, 2009 02:43 |
| Een rots voor iemand mogen zijn is een geschenk. Mooi gebracht! Liefs, Jacky |
|
| erje: | Donderdag, februari 12, 2009 00:23 |
| wees maar trots op deze rots hij zou het zo weer doen liefs Ronny |
|
| Erna Muermans: | Donderdag, februari 12, 2009 00:11 |
| zo gaat het met je kinderen zo hebben wij gedaan en de oudere generatie ziet met ogen vol gemis toch het mooie van dit gaan groetekes |
|
| karinvangelder: | Donderdag, februari 12, 2009 00:11 |
| hier spreekt een trots en blij moederhart. heerlijk om dit te horen ! respect voor deze dappere jongen ...en liefs voor jou , xxx Karin |
|
| maria : | Donderdag, februari 12, 2009 00:09 |
| grote bewondering voor hem!!! en ja je mag supertrots zijn! knuffie, je zussie |
|
| Meneer Zes: | Donderdag, februari 12, 2009 00:09 |
| Ja, 127, dat is inderdaad zo. Welterusten Christina! Meneer 6 |
|
| Nummer 127: | Donderdag, februari 12, 2009 00:05 |
| vreemd maar boeiend bij het lezen :) toch blijft het wat onduidelijk Nr 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||