Lexxileuter
Kleine kinderen die nog buiten spelen durven zullen hem niet kennen, al zullen volwassenen die binnen blijven niet eens weten wat het is. De peuter is vrij in woorden en daden, kent geen grenzen, is altijd lief. Rauwe eieren gooien, mongools koken met de lexxicon erbij, tijd doden door te roeren in een gietijzeren pot. Veel anders is er toch niet te doen. Al zou je kunnen bivakkeren op de poolvlakte natuurlijk.
Lexxileuters, die durven binnen te blijven als de andere peuters buiten spelen, volwassen woorden - nog steeds vrij - dansen zijn vingers uit over toetsen en hameren de gedrochten de ogen vol.
Het moment dat zij bevrijd worden - tralies hielden ze toch al niet vast, laat staan papieren zakdoekjes - zullen ze alleen nog maar rondjes draaien in hun eigen graven.
Er zijn maar weinig mensen - of andere monsters - ooit door de natuur geschapen, weinig veranderd - die mannelijke armen weerstaan als ze een stevige knuffel nodig hebben, en er alleen geintjes over durven te maken. Personen die dromen in hun eigen wereld kunnen omzetten - al dan niet welgeschapen - en hun eigen wereld kunnen verdraaien in melkend vee verdienen ook niet veel beter. Dan is er nog de lexxileuter.
Koffie leuten, kaakje erbij? Nee, liever een beenham, dank u wel.
Een lexxileuter is vrij in zijn woorden, als schapen over een dam, waar er één gaat volgt er geen ander. De enige die hun echt begrijpt zal vergaan zijn, of huizen in hun hoofdjes. Twee keer drie is nog altijd twaalf, al zullen sommige hun armen wel verliezen als de koffie is opgedronken.
Nog één keer zal mijn wereld van nog wel opgefleurd worden door de vrije daden en lieve woorden van zo'n lexxileuter, al is het alleen maar omdat de tijd voorbij gaat zonder dat we er ook maar iets van missen.