vies
je handen gingen over mijn lichaam,
ik moest me in bochten wringen keer op keer
meestal had ik geen verweer,
nog steeds voel ik je handen
op mijn geschonden lijf,
zo erg wist ik met mezelf geen blijf
zo snij ik telkens weer de pijn weg
leven word dan weer een klein beetje gemakkelijker
wat je nog leven noemt
je deed je ding
en vond het normaal
de pijn die je bij
ons achterliet
ik moest me in bochten wringen keer op keer
meestal had ik geen verweer,
nog steeds voel ik je handen
op mijn geschonden lijf,
zo erg wist ik met mezelf geen blijf
zo snij ik telkens weer de pijn weg
leven word dan weer een klein beetje gemakkelijker
wat je nog leven noemt
je deed je ding
en vond het normaal
de pijn die je bij
ons achterliet
Reacties op dit gedicht
| ela: | Zondag, februari 15, 2009 00:39 |
| Jezelf straffen voor de fouten van anderen is wel het domste wat je kan doen.ela | |
| Meneer Zes: | Zaterdag, februari 14, 2009 14:03 |
| Jeetje, aandoenlijk, ik zou wel overwegen om niet in jezelf te snijden! Mr.6 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: brokendoll |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||