Genoeg, om van te braken!
dagen plukken
aan flarden
in stukken
uren turend
tot in eeuwigheid
durend
de verzoekende
blind
als een zoekende
zo voel ik
alle glorie vergaan
alle zaken gedaan
en nee
die nemen geen keer
dan…
toch nog gevonden
heerlijk!
open wonden
etterend
van die ongezonde
die je misselijk maken
je keihard raken
’t is genoeg
om van te braken
ik moest zonodig mezelf weer zijn
aan flarden
in stukken
uren turend
tot in eeuwigheid
durend
de verzoekende
blind
als een zoekende
zo voel ik
alle glorie vergaan
alle zaken gedaan
en nee
die nemen geen keer
dan…
toch nog gevonden
heerlijk!
open wonden
etterend
van die ongezonde
die je misselijk maken
je keihard raken
’t is genoeg
om van te braken
ik moest zonodig mezelf weer zijn
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Maandag, februari 16, 2009 10:06 |
| Gooi het eruit Tom, beter jezelf zijn dan zo n masker... Ik zeg weleens, liever zeggen waar het op staat en iets minder aardig gevonden worden dan om de hete brij heendraaien :), al weet ik niet in welke context je dit geschreven hebt ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||