De dag dat mijn laatste uurtje zal slaan,
als ik enkel met mijn pyjama aan,
en tegen mijn zin hier het hoekje omga,
kom me dan troosten en wuif me na.
Dan neem ik afscheid van iedereen.
t'Is godgeklaagd jammer, maar 'k moet nu heen.
Geen grafrede, bloemen of kransen of wat,
'k zou zeggen, jullie hebben vroeger tijd genoeg gehad.
Dag honden, dag katers, dag wilde konijnen,
dag kindjes, dag ezels, dag stinkmodderzwijnen,
dag zuurkool, dag eitjes, dag ui en prei,
dag liefste truike of liefste van mij.
Als ik dan de aarde voor 't vagevuur ruil,
wil ik een niet al te diepe kuil,
zodat ik bij d' eerste zonneschijn
zonder veel wroeten uit de aarde kan.