Een warme mokke aan zijn lippen
Een warme mokke aan zijn lippen
Een lief dat hem laat op en neer gaan
En dan nog bloempjes durven knippen
Om met Valentijn eens thuis te staan
Dat is het leven ener zeeman
Met drie lieven en niet eens onttrouw
Zeg mij wie dat anders ook nog kan
Met poescafé op zee zonder vrouw
Je kan wel aan de cognac nippen
Hopend met de storm niet te vergaan
Terwijl een ander lig te wippen
Als een vis die happend ligt te slaan
Tot dat hij beland al in die pan
Zij het als een tong of kabeljauw
Het is slechts een blad uit een roman
Met de hartjes rood de oogjes blauw
Een lief dat hem laat op en neer gaan
En dan nog bloempjes durven knippen
Om met Valentijn eens thuis te staan
Dat is het leven ener zeeman
Met drie lieven en niet eens onttrouw
Zeg mij wie dat anders ook nog kan
Met poescafé op zee zonder vrouw
Je kan wel aan de cognac nippen
Hopend met de storm niet te vergaan
Terwijl een ander lig te wippen
Als een vis die happend ligt te slaan
Tot dat hij beland al in die pan
Zij het als een tong of kabeljauw
Het is slechts een blad uit een roman
Met de hartjes rood de oogjes blauw
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||