Een lach op een gezicht
mooi, helder, stralend
een traan op een wang
teder, breekbaar, teer
beide natuurlijk, maar toch kwetsbaar
gevoelig
en die lach en die traan leven
vragen om iets, hebben iets nodig
alleen ze weten zelf niet wat
ze trekken zich terug
verstarren
verdwijnen
schreeuwend om hulp
gillend van pijn
vechten voor hun bestaan
ze weten niet hoe,
ze weten niet waar,
ze weten niet wie,
ze weten niets
de angst grijpt ze naar de keel
wegvluchten, paniek
niet meer stil te krijgen.
Nu:
een gezicht met emotie
een lach en een traan
helder maar breekbaar
een lachende traan
het kan niet
een huilende lach
het kan niet
geen traan, geen gehuil...niets van dat al
wel ogen vol verdriet
een blik die alles bijna zegt
woorden van angst.
Gevoel,
niet laten zien of horen,
het is afgelopen!