Klaaglied van een gevangene
Klaaglied van een gevangene.
Wee mij,nu de poorten sluiten,
genadeloos als een mokerslag
nu de tijd in lange slierten
langs mijn levensloop zal kruipen
nu de tralies mij omsingelen
als een stalen spinnenrag
nu dat wanhoop en illusie
als demonen binnensluipen.
Wee mij,nu 't besef van boete
mij omstrengelt als een knel
nu 'k het morgenrood niet zien wil
om de werkelijkheid te weren
nu mijn wereld is gekrompen
tot een troosteloze cel
nu dat spijt en schuldgevoelens
al wat rest van mij verteren.
Wee mij,nu de poorten sluiten...
Frans Vanhove.
Wee mij,nu de poorten sluiten,
genadeloos als een mokerslag
nu de tijd in lange slierten
langs mijn levensloop zal kruipen
nu de tralies mij omsingelen
als een stalen spinnenrag
nu dat wanhoop en illusie
als demonen binnensluipen.
Wee mij,nu 't besef van boete
mij omstrengelt als een knel
nu 'k het morgenrood niet zien wil
om de werkelijkheid te weren
nu mijn wereld is gekrompen
tot een troosteloze cel
nu dat spijt en schuldgevoelens
al wat rest van mij verteren.
Wee mij,nu de poorten sluiten...
Frans Vanhove.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, februari 19, 2009 00:13 |
| nu lengte noch breedte verte bieden, blijft misschien alleen een diepergaand denken het voorbijgaan van de tijd vervulling bieden en hopelijk ook verhoring tot rust. groetje, hans |
|
| red one: | Woensdag, februari 18, 2009 23:52 |
| wauw prachtig verwoord! | |
| kerima ellouise: | Woensdag, februari 18, 2009 21:55 |
mooi in beelden weergegeven dit klaaglied liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Vanhove | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||