Muren en maskers
Wie ik ben
Is lastig te doorgronden
Om bij mij te komen,
Echt bij mij,
Moet er veel gebeuren
Je moet torenhoge muren doorbreken
En dan nog ben je er niet
Dan zit er dat masker
Vastgelijmt met sterke lijm
Waardoor nauwelijks opvalt
Dat ik het niet ben
Daarom blijven mensen
Ook vaak steken;
Ze kunnen mijn muur niet doorbreken,
Kunnen ze het wel
Stuiten ze op mijn masker
Het is lastig mij te bereiken
Maar heb je me bereikt
Dan raak je me ook niet gauw weer kwijt
Is lastig te doorgronden
Om bij mij te komen,
Echt bij mij,
Moet er veel gebeuren
Je moet torenhoge muren doorbreken
En dan nog ben je er niet
Dan zit er dat masker
Vastgelijmt met sterke lijm
Waardoor nauwelijks opvalt
Dat ik het niet ben
Daarom blijven mensen
Ook vaak steken;
Ze kunnen mijn muur niet doorbreken,
Kunnen ze het wel
Stuiten ze op mijn masker
Het is lastig mij te bereiken
Maar heb je me bereikt
Dan raak je me ook niet gauw weer kwijt
Reacties op dit gedicht
| Mary~ Lou: | Woensdag, februari 18, 2009 20:02 |
| Mooi geschreven! Hopelijk kun je voor sommigen wel een stukje muur openen! Liefs. |
|
| ...Roosje17...: | Woensdag, februari 18, 2009 19:49 |
| mooi verwoord... hopelijk zijn er wel personen die zover tot je doordringen. xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dominique_1992 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||