Geluk is geen eindpunt.
Het duister slokte me op
om me vervolgens uit te spugen
in een onherkenbaar oord
Blind voor het volgen van de zon
door handen voor ogen te houden
wankel balancerend op mijn levenskoord
Niet wetend waar te kijken
om ook maar iets te kunnen zien
Liep ik gewoon maar door
met mijn ziel onder de arm, toch hopend
dat dit de weg naar geluk was misschien
Jaren later en kilometers verder
was ik ergens aangekomen, leeg en moe
Ik durfde te kijken, voor het eerst echt te kijken
liet de zon me bestralen zodat zij mij kon vertellen
dat ik moest stoppen te zoeken naar wat ik al gevonden had
geluk is geen eindpunt maar de weg ernaar toe
Reacties op dit gedicht
| Werner Domroese: | Vrijdag, maart 20, 2009 01:04 |
| ...maar wacht nog steeds op ''t spannende vervolg. | |
| Werner Domroese: | Dinsdag, maart 10, 2009 18:39 |
| Geluk is geen eindpunt maar de weg ernaar toe: Juist! Wijsheid ten top. Was het maar wat makkelijker om die raad ook daadwerkelijk op te volgen :D Sterk gedicht, graag gelezen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||