Vallend als sneeuw
Ik kijk naar sneeuwvlokken die vrolijk
blijven dwarrelen, tot ze bodem raken
en wegsmelten, het lijkt geen pijn te doen
de sprong in het diepe wordt een sierlijke val
ze blijven dapper proberen, vinden elkaar,
en versmelten
Zo zou het toch moeten gaan
altijd hoopvol dwarrelend en stil onzichtbaar
verdwijnen als het echt niet gaat
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Donderdag, februari 19, 2009 15:58 |
| mja maar soms is er wind en die blaast die sneeuwvlokjes op plaatsen waar ze niet horen te landen Nr 127 |
|
| Oorlam: | Donderdag, februari 19, 2009 15:39 |
| mooi beeld en je weet het he: elke sneeuwvlok mag er altijd zijn;) |
|
| Punt: | Donderdag, februari 19, 2009 15:12 |
| Heimwee: dat is wat dit veroorzaakt! Mooi geschreven :) (Ik zit niet in nederland, ik mis sneeuw! :|) |
|
| Gert: | Donderdag, februari 19, 2009 15:08 |
| Inderdaad, maar iedere uitglijder wordt breed uitgemeten, dat is de harde waarheid. Maar ach, iedere zegeviering wordt ook aanschouwd, dus ja... Mooi schrijven. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||