Het werd me afgenomen
ben een misselijke jongen
althans zo werd ik genoemd
door iemand die ik erg lief had
maar mij nu veel pijn heeft gedaan
je strafte mij met je harde woorden
terwijl die woorden mijn alles waren
je schrijven deed me vaak huilen
maar lezen mag ik je nu niet meer
waarom kwetsen mensen elkaar toch zo
en waarom doet het ondanks de boosheid
toch zo een zeer
het beschreven verdriet
wat ik altijd met zoveel ontroering
heb gelezen
zal nu voor altijd
een dubbele inhoud hebben
Reacties op dit gedicht
| wuppieboy: | Vrijdag, februari 27, 2009 21:08 |
| geweldig gedicht ik kan me er helemaal in vinden | |
| tinkelbel10: | Vrijdag, februari 20, 2009 18:53 |
| verdriet sterk te lezen :( liefs Tina |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, februari 20, 2009 14:27 |
woorden...ze kunnen zo kwetsen... knufke kerima ellouise |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, februari 20, 2009 11:43 |
| Dat leest erg verdrietig! Liefs,dicky |
|
| tweety-ysje: | Vrijdag, februari 20, 2009 10:42 |
| oei klinkt niet echt vrolijk ik omarm jou maar een heel liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||