de dag begint
de zon komt op en jij ontwaakt
je ligt je op uit je bed
zuchtend en steunend, dat wel
weer een nieuwe dag is wat je denkt
en je vraagt je opnieuw af waarom
waarom ben je toch weer wakker geworden...
je snapt er helemaal niets van
ziet er het nut niet van in
het lot heeft bepaald, en jij staat op, begint aan een nieuwe dag
wederom een dag vol ellende, verdriet, angst en woede
je doet er alles aan om de dag heel door te komen
houd jezelf gedurende de hele dag met moeite bij elkaar
probeert alles maar aan elkaar te blijven plakken met die sterke gevoelloze lijm
maar het blijft niet plakken
het, jij, valt telkens weer uit elkaar
en weet je,
het doet steeds meer pijn, er komen steeds meer barsten voor terug
en de lijm raakt op...
dus daarom deze vraag; moet je nieuwe kopen, of houdt het straks gewoon op?
brokkel je dan af, stuk voor stuk, tot er niets meer van je over is?
het antwoord dat ik zoek is bereikbaar,
ligt binnen handbereik
het wachten is nu op het nemen van de juiste beslissing
voor nu eindigt deze dag, en kan ik weer naar bed gaan.
me overgeven aan het niets, voor even...