een winterlang
heb ik het landschap
een winter lang
in zijn vermoeidheid gelezen
eindelijk heeft zij
het zwart afgelegd
zich in bruin verheven
om in vol uitgevouwen zon
me te verhalen dat
zij bereid is tot geven
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Dinsdag, februari 24, 2009 21:04 |
| met plezier gelezen :P liefs Tina |
|
| Nummer 127: | Zondag, februari 22, 2009 18:32 |
| hmm ik denk erover na en ik moet er nog steeds over nadenken gaat het over liefde of over de verderzetting van de tijden? Nr 127 |
|
| Quicksilver: | Zondag, februari 22, 2009 17:10 |
| Prachtig beeldend geschreven! Liefs,dicky |
|
| kerima ellouise: | Zondag, februari 22, 2009 13:19 |
| mooi uitgevouwen Martine! liefs kerima ellouise |
|
| Klaes: | Zondag, februari 22, 2009 12:28 |
| erg sterk, liefs, |
|
| isolina: | Zondag, februari 22, 2009 11:03 |
| lente he , je ruikt en voelt het al !! mooi knuff maria (isolina) | |
| lommert: | Zondag, februari 22, 2009 10:25 |
| ze komt ...ze komt;) ...de lentegeuren al in aantocht liefs van mij met een goede morgen willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||