ik lijk weg te glijden
Ik lijk weg te glijden
Naar iets waar ik niet naar verlang
Moet lijden en verdriet hebben
En dat maakt me telkens zo bang
Ik ga dit echt niet redden
Help me, maar laat me ook los
Je hoeft me niet te helpen
Maar ik kan het zelf ook niet meer aan
Het liefst wil ik dood gaan
Telkens die strijd tegen leven en overleven
Ze maken me in het hoofd zo gek mee
Nee ik wil niet meer leven
Me gedachtes verlangen naar de zee
Daar waar ik moet vergaan
In mijn eigen verdriet
Want ik kan het niet meer aan
Om de kleinste dingen zit ik te huilen
En er is nergens iemand waar ik kan schuilen
Het doet me zoveel pijn en het maakt me zo kwaad
Nee je moet weten dat het niet meer gaat
Dat ik er niets aan kan doen
Dat ik afvallen moet
Het maakt niet uit, het is fout of goed
Ik moet het
Ik kan er niet meer tegen vechten
Zeg alleen niet meer dat ik ziek ben
Want dat ben ik niet
het geeft me zoveel verdriet
Reacties op dit gedicht
| ...Roosje17...: | Zondag, februari 22, 2009 20:08 |
| meid, dat is verschrikkelijk. ik weet dat jij jezelf niet als ziek beschouwt en ik zal je dat ook niet zeggen, maar zal je verdriet worden opgelost door eraan toe te geven en in je graf te belanden? wat als hierna wat is? wat als... dan neem je het wellicht mee.. je hebt nog zoveel om te beleven, dat moet je niet op deze ma nier doen... xxxx liefs en ik ben er voor je ook al ken je mij niet... |
|
| tweety-ysje: | Zondag, februari 22, 2009 19:20 |
| slik verdrietig dit te lezen meid dikke knuffel | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||