De mensen komen de mensen gaan
De mensen komen de mensen gaan
Eens al met een lach eens met een traan
Maar niemand weet of dit oprecht was
Die ontmoeting ten pas ten onpas
We denken alleen maar aan ons zelf
Diep in ons egoïstisch gewelf
Voor de spiegel van eigen belang
Het spiegelbeeld der zonsondergang
Elk zingt voor zichzelf stil de sopraan
Hopend dat ze ons zullen verstaan
doch we zinken diep in het moeras
Zijnde het spiegelbeeld van groen gras
Zo zien mijn ogen mijzelf als elf
Terwijl ik mijn oren onderdelf
Want uit jaloersheid ben ik zo bang
Dat ik spiegelend mijn droom vervang
Eens al met een lach eens met een traan
Maar niemand weet of dit oprecht was
Die ontmoeting ten pas ten onpas
We denken alleen maar aan ons zelf
Diep in ons egoïstisch gewelf
Voor de spiegel van eigen belang
Het spiegelbeeld der zonsondergang
Elk zingt voor zichzelf stil de sopraan
Hopend dat ze ons zullen verstaan
doch we zinken diep in het moeras
Zijnde het spiegelbeeld van groen gras
Zo zien mijn ogen mijzelf als elf
Terwijl ik mijn oren onderdelf
Want uit jaloersheid ben ik zo bang
Dat ik spiegelend mijn droom vervang
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||