er was een tijd
het leek zo simpel
liefde het uurwerk
iedere dag tekort
tot op een dag
de muren scheurden
onbewoonbaar verklaard
het hart vervallen tot een krot
waar de dagen zich nu lengen
iedere dag te lang
zij de rozen telt
op het vervagend romantisch behang
Fata Morgana: | Maandag, februari 23, 2009 23:53 |
Stil gelezen, indringend geheel, kus van je zus die even elders verblijft, geestelijk dan wel, lichamelijk niet... | |
hiljaa: | Maandag, februari 23, 2009 22:16 |
zeer mooi , zo appart vol stijl, prachtig schrijven knufleifs--hiljaa-- |
|
Rien de Heer: | Maandag, februari 23, 2009 16:52 |
Wat ben je toch bijzonder.... Groetjess, Rien. |
|
Quicksilver: | Maandag, februari 23, 2009 15:04 |
Knap invoelend schrijven! Liefs,dicky |
|
Peter van Tiel: | Maandag, februari 23, 2009 12:35 |
Prachtig hoe jij hier beschrijft hoe een leven kan veranderen van dagen vol liefde die te kort lijken naar dagen van eenzaamheid waarin de klok maar niet vooruit lijkt te gaan. Fijne dag verder. Liefs, Peter. |
|
Renate-td-: | Maandag, februari 23, 2009 12:30 |
Verstillend, en zo mooi.. liefs |
|
Lily May Parker: | Maandag, februari 23, 2009 11:20 |
heel erg mooi en stilmakend, graag gelezen kus Lily May xxxx |
|
Haico ten Brinke: | Maandag, februari 23, 2009 11:03 |
Dit is werkelijk een schitterend gedicht, met dichterskennis gekozen woorden. MOOI! | |
switi lobi: | Maandag, februari 23, 2009 08:29 |
Brr... En dan heb jij het bij mij over indringend... Fijne dag Annemieke. Liefs |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 23 februari 2009 | ||
Thema's: |