Verdriet
Huilend met mijn gebroken hard van goud,
Ik had haar vertrouwd.
De tranen gaan over mijn wangen,
Denkend aan het verlangen.
Ze vluchtte met hem,
En nu klinkt er verdriet in mijn stem.
Ik voel me zo eenzaam,
En weer drupt er een traan.
Denkend wat jullie nu doen,
En misschien zelfs al een zoen.
‘je moet verder gaan’, word er wel eens gezegd,
Maar ik voel me zo slecht.
Ik krijg geen hap meer door mijn keel,
We hadden het zo goed samen, zo veel.
Waarom liet ze me in de steek,
Terwijl ze me zo beschuldigend aankeek?