Ik kus je ogen
Al verdroogt de zee
verkleuren de lente-groeisels
Al duurt het wachten langer dan
een overvolle wachtkamer
Ik ben er
Misschien zijn je ogen vaker moe
vertraand of onuitgesproken
Ook al is er geen waarheid
geen zekerheid, geen besef
Ik ben er
en vang je tranen, spaar ze
in potjes naast het raam
Ik kus je ogen
Draag de wateren
om je spiegelbeeld te koesteren
Ik fluister
doe mijn schoenen uit op de trap
sluit de gordijnen
Als je maar weet
dat achter het gordijn
je stranden worden gedragen
Altijd
verkleuren de lente-groeisels
Al duurt het wachten langer dan
een overvolle wachtkamer
Ik ben er
Misschien zijn je ogen vaker moe
vertraand of onuitgesproken
Ook al is er geen waarheid
geen zekerheid, geen besef
Ik ben er
en vang je tranen, spaar ze
in potjes naast het raam
Ik kus je ogen
Draag de wateren
om je spiegelbeeld te koesteren
Ik fluister
doe mijn schoenen uit op de trap
sluit de gordijnen
Als je maar weet
dat achter het gordijn
je stranden worden gedragen
Altijd
Reacties op dit gedicht
| Milot: | Zaterdag, februari 28, 2009 20:54 |
| Dankjewel voor de lieve reacties, doet me goed, groet xxx | |
| CBR: | Donderdag, februari 26, 2009 15:53 |
| Zo mooi! liefs cbr |
|
| Narcis(t): | Maandag, februari 23, 2009 20:40 |
| heel mooi geschreven | |
| Sunna: | Maandag, februari 23, 2009 20:33 |
| Erg, erg mooi! Sunna |
|
| Nummer 127: | Maandag, februari 23, 2009 20:29 |
| mooie ode aan de ogen ik heb er maar 1, dus dubbel zo waardevol :) Nr 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Milot | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||