Beslissing


Eindelijk is een beslissing genomen,
vanaf nu ga ik alleen door met de kinderen!
Het wordt moeilijk en ik zal veel weerstand tegenkomen.
Maar niets kan mij nu nog verhinderen,
om te proberen eindelijk wat rust te krijgen.
Vooral bij de kinderen is dit een belangrijk punt.
Ook met wie kan ik 'praten', tegen wie moet ik 'zwijgen'.
Hoe zwaar ook: "beseffen dat je 't kunt!".
Laten zien hoe sterk ik ben, de 'buitenwereld' ziet geen traan.
De kinderen reageren heel verschillend,
we praten veel en ik zorg dat alles door kan gaan.
Sommige personen zijn aardig en welwillend.
Anderen weten niet hoe ze moeten reageren,
't lijkt of de kinderen en ikzelf hen dat moeten 'leren'.
Toch zijn mijn gevoelens over deze beslissing heel goed.
Ik weet dat wij 't met z'n vieren kunnen en DAT geeft ons de nodige moed!

Augustus 1988