De gedogen snik
les is begonnen
er valt een stilte
de uitleg van docent
galmen in het klaslokaal
langzaam vaag
ze klinken als echo’s
zomaar droom ik weg
de klas is omgetoverd in een
landschap van sneeuw en ijs
de koude lucht giert langs mijn oren naar binnen
het bereikt mijn ziel
mijn ziel verkrimpt van de kilte
verdwaalt zijn mijn voetsporen
ik blijf ze maar volgen
weer beland ik bij de kruising
is dit het dan ?
moed zakt naar mijn school
somber vallen er tranen
in de verte hoor ik mijn naam
kijk ik om me heen
het sneeuwlandschap is onvindbaar
zit gewoon weer in de klas
iedereen zit te staren
verward kijk ik naar de docent
voel dan langzaam aan mijn gezicht
er heeft een traan geleden
Reacties op dit gedicht
| _biancaaa_: | Zaterdag, februari 27, 2010 10:12 |
| Mooii en erg emotioneel | |
| miepke: | Dinsdag, februari 24, 2009 20:13 |
| kan niets anders zeggen als waw | |
| lexx: | Maandag, februari 23, 2009 22:19 |
| :) huilwater. | |
Over dit gedicht
| Auteur: dangerous mind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||