stilte
in de zachtheid
van ’t vergulde
breekt weemoed mij
glijdt de dag
naar een nacht
vol kilte en eenzaamheid
vertaalt duisternis
de winter in mijn
beklemmend hart
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Woensdag, februari 25, 2009 07:27 |
| leest ook beklemmend en eenzaam...goede neergezet..goede morgen Martine...liefs van mij willem. |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, februari 24, 2009 21:56 |
| Laat je hart niet te beklemmend worden lieve meis! Liefs,dicky |
|
| Narcis(t): | Dinsdag, februari 24, 2009 21:51 |
| droef mooi | |
| tinkelbel10: | Dinsdag, februari 24, 2009 21:02 |
| droefmooi... liefs Tina |
|
| Hieronymus: | Dinsdag, februari 24, 2009 13:51 |
| Laat mijn hart je verwarmen Tine. Droef maar toch wondermooi dit gedicht van jou. Liefs Ronny |
|
| hiljaa: | Dinsdag, februari 24, 2009 10:13 |
| sterk en mooi verwoord herkenbaar gevoel knufleifs--hiljaa-- |
|
| roosjerood: | Dinsdag, februari 24, 2009 09:51 |
| een warme knuffel voor jou | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 24, 2009 09:33 |
| Nog even geduld Tine en lentekleuren zullen jouw weemoedige hart opvrolijken. Lieve knuffel, Anneke |
|
| switi lobi: | Dinsdag, februari 24, 2009 08:54 |
| Hele warme knuffels... dikke kus! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||