Warrig.
onze ogen
zien een waarheid
waar we blind voor
dachten te zijn
onze monden
fluisteren woorden
verhalen
doorregen met begrip
onze handen
plaveien een weg
steen voor steen
van verboden liefde
naar
houden van
onze harten
roepen elkaar
steeds harder
bijna ongehoord
onze benen
dragen de last
van de eerste
struikelende stappen
van geluk
onze dromen
worden ruw ontwaakt
door het gekraai
van een oude haan
Ik kus je, sta op en ga
in gedachte plaveien
mijn handen verder
zien een waarheid
waar we blind voor
dachten te zijn
onze monden
fluisteren woorden
verhalen
doorregen met begrip
onze handen
plaveien een weg
steen voor steen
van verboden liefde
naar
houden van
onze harten
roepen elkaar
steeds harder
bijna ongehoord
onze benen
dragen de last
van de eerste
struikelende stappen
van geluk
onze dromen
worden ruw ontwaakt
door het gekraai
van een oude haan
Ik kus je, sta op en ga
in gedachte plaveien
mijn handen verder
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, februari 24, 2009 22:35 |
| Mooi geschreven! liefs,dicky |
|
| Roo$je: | Dinsdag, februari 24, 2009 18:51 |
| De liefde is in je gedicht je woorden, verweven! Mooi dit! With Love, Kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||