Mijn crisis op wielen
woorden fietsen door mijn hoofd
zoals toeristen in boerendorpjes
de weg niet naar buiten vinden
en toch steeds maar door en door
ze rijden met al mijn gedachtes weg
maken de weg naar het bestaan
onbegaanbaar en vernederend
een weg die ik niet meer insla
met mijn armen in de lucht
vaar ik naar het bestaan
maar het lijkt
een eeuwig verborgen laan
rondrijdend in een bus vol met ideeën
alle wegen weggevaagd
niemand kan hier ooit meer fietsen
mijn crisis op wielen
Reacties op dit gedicht
| little fly: | Vrijdag, mei 15, 2009 19:44 |
| Onbegrijpelijk mooi.. vaag.. maar zo mooi.. het loopt zo goed!! Liefs, Linda |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, februari 24, 2009 22:18 |
| Mooi innemend en voelend gedicht! liefs,dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iriss. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||