Het langzaam vervagen
de zon is alweer ondergegaan
terwijl ik hier zit en de tranen voel
stromen langs mijn wangen
terwijl ik hier zit en de tranen voel
stromen langs mijn wangen
bang ben ik niet voor het donker
maar hoe donkerder het word
hoe meer ik me realiseer
hoe eenzaam ik wel niet ben
hoe eenzaam ik wel niet ben
niemand om in te geloven
niemand die ik mijn liefde kan geven
dus wacht ik hier om alleen te sterven
dus wacht ik hier om alleen te sterven
zoals het daglicht sterft terwijl het vervaagt
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Woensdag, februari 25, 2009 07:53 |
| hoe eenzaam en hulpeloos kun je het neerzetten...goede morgen Richard stevige groet van mij willem |
|
| Meneer Zes: | Dinsdag, februari 24, 2009 23:11 |
| Tja, treurigheid, maar wel mooi. Mvg. Meneer Zes |
|
| Samhain: | Dinsdag, februari 24, 2009 22:03 |
| Mijn god treurigheid ten top zeg! X Sammie | |
| tinkelbel10: | Dinsdag, februari 24, 2009 21:52 |
| droevig schrijven...eenzaamheid sterk neergezet liefs Tina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||