Elke morgen word ik geconfronteerd
Met hoe het met me gaat en hoe ik me voel
Maar het is zo moeilijk om uit te leggen
wat ik daar nou eigenlijk mee bedoel

Dag en nacht zit ik na te denken
Over wat ik moet doen
Want ik zie het niet meer zitten

Antidepressiva voorgeschreven gekregen
Ben ik nu depressief of kan ik het even niet meer aan?
Kan ik niet beter gaan
Want ik ben kapot..

Mensen praten tegen mij aan
Maar ik hoor niet wat ze zeggen alles gaat langs me heen
Nee ik kan er niet meer voor gaan
Ik ben zo moe

Mensen geven mij elke keer adviesen
Maar niemand begrijpt dat ik er niks mee kan
Ik kan niet zomaar stoppen en de oude weer worden
Mijn gedachtes wisten jullie daar maar van
Dat zal een heleboel duidelijk maken

Dag en nacht is die strijd aanwezig
Waarschijnlijk weten jullie niet wat ik hiermee bedoel
Misschien is het af te lezen in me andere gedichten
Maar deze strijd die lijd geeft mij een heel rot gevoel
Want hier tegenover ben ik machteloos
En dat maakt me telkens ook zo boos

Het doet zoveel pijn

Ik geef toch iedereen pijn
Ik kan niet geloven dat ik ziek ben
Ook al zal ik de enige zijn
Alsjeblieft help me..

Ik heb niet om deze pijn gevraagd
Ik was alleen maar iemand die iedereen zo graag wou helpen
Alleen zichzelf vergat

Elke dag en nacht die strijd
Nee dat kan ik niet meer aan..