tot op het laatst
in neusgaten van de nacht
kun je, met vermoeid longenverstand
gestalte van een adem niet verdragen
buiten, in deze tijdloze dagen
die gelegenheid scheppen
heeft men mij doodgeslagen
‘verzink hem in ’t bevriezende moeras
daar, bij zijn bomenfantomen’
schreeuwde iemand zonder gezicht
blies in luchten geweld
en met allerlaatste kracht
gloeide ik als bleek gedicht.
sunset 26-02-2009
Reacties op dit gedicht
| johandedichter: | Donderdag, februari 26, 2009 21:50 |
| de poeet schrijft wederom een pracht van een poezie gr johan |
|
| Quicksilver: | Donderdag, februari 26, 2009 15:12 |
| Sterk invoelend geschreven! Liefs,dicky |
|
| dichterbij: | Donderdag, februari 26, 2009 13:35 |
| met de carnaval achter de kiezen mooie inspiratie groetjes |
|
| Lily May Parker: | Donderdag, februari 26, 2009 11:09 |
| 1 woord Sunset, stilmakend! kus Lily may xxx |
|
| roosjerood: | Donderdag, februari 26, 2009 08:39 |
| heel mooi weer ,je meesterwerk | |
| Hilly N: | Donderdag, februari 26, 2009 08:09 |
| Mooie poezie weer Sunset lieve groet en fijne dag Hilly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2009 | ||
| Thema's: | ||