zomaar meegenomen
Een harde windvlaag
Haren voor mijn ogen
Zand waait op
Mijn leven is voorbij
Een hoge golf
Brengt schelpen naar 't strand
Op de weg terug
Wordt er een stukje van mij meegenomen
Reacties op dit gedicht
| Bert Lagom: | Maandag, mei 27, 2002 05:56 |
| Please onbekende, probeer je weer je leven in handen te nemen. Ook al doet het zo'n pijn en denk je dat alles verloren is. Probeer toch, al was het stil een beetje van je leven weer op te nemen. Probeer er over te praten met iemand die je 100% kan vertrouwen. | |
| michel.t: | Zondag, april 07, 2002 20:21 |
| houd moed, het leven heeft je nog zoveel moois te bieden waarmee het leed langzaam maar zeker wordt verzacht | |
| mariska: | Zondag, april 07, 2002 15:39 |
| please ik wil je echt overal mee helpen maar elke keer als je zo'n gedichie plaatst voel ik me machteloos en besef ik dat ik nix voor je kan doen!! waarom is dit fucking leven zo moeilijk ik kan er nix aan doen maar i khuil om alles ik huil om de dingen die gebeuren en ik kan er niet mee op houden! kus mariska |
|
| Basje : | Zondag, april 07, 2002 14:59 |
| ontroerend mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: lovertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2002 | ||
| Thema's: | ||