Dagen van pijn en verdriet,
deze gingen jaren maar door.
Meerdere nachten was jij er niet,
Jij had pijn en verdriet, ik niet?
Zo ging het steeds maar,
van regendrupels tot storm.
Maar zelden stond jij voor me klaar,
vergeten en vergeven, en waarom?
Tot het allerlaatste moment,
werd ik nog steeds door jou bedrogen.
En ik die dacht dat ik jou had gekend,
maar nee, ik werd door jou nog steeds belogen.
Jij wist niet eens wat echt liefhebben is,
ONS was voorbij, tot jouw grote ergernis,
Ik had je reeds door, en dat
had jij nooit gedacht.
Nu verwacht jij nog steeds teveel van mij,
maar te laat, ik heb een ander aan men zij.
Zij toonde me wat echt liefhebben is,
nu weet ik echt, wat liefde is.
Zij is een hemels geschenk,
en weet dat ik nu enkel nog aan haar denk.
Het verleden is verleden,
ik leef in het heden.